To say goodbye
ปิดเทอมแล้ว ปิดเทอมสุดท้ายแล้วจริงๆ
เรียนจบหมอแล้ว 6 ปี ใครบอกยาก นี่บอกเลยว่า โคดยากก ยากสำหรับการต้องท่องจำ เข้าใจ นำไปใช้ รวมถึงหน้าที่และความรับผิดชอบ การต้องมารพ.ก่อน 7 โมง อยู่เวร อ่านหนังสือ ทำ ww ปรับตัวทุกๆครั้งที่ขึ้น rotate ใหม่ๆ มันเหนื่อยนะ แต่เหนื่อยกายพักก็หาย : )
สิ่งที่ได้มากกว่าความรู้ คือ การได้เจอเพื่อนที่ตอนเรียนพรีคลินิคไม่เคยคุยกันเลย กลายมาเปนเพื่อนสนิทมากๆ ได้รู้จักพี่ๆmd38 39 และพี่เดนท์ที่เคยเห็นบ้าง แต่ไม่เคยรู้จัก ซึ่งพอได้รู้จักจริงๆแล้วพี่ๆน่ารักมากๆ สังคมที่เจอมันดีมากๆ ได้รู้จักมิตรภาพ การช่วยเหลือ การแบ่งปัน และน้ำใจที่มากมายของทุกๆคน (โดยเฉพาะเวลาที่งานหนักๆ ww เยอะๆ)
ช่วงที่รู้สึกไม่ชอบที่สุดใน 6 ปีคงจะเป็น med ปี4 เป็นช่วงที่ความรู้มากมายไหลเข้ามา แต่เราไม่สามารถเข้าใจหรือจำมันได้เลย รวมกับ WW ที่เยอะมากมาย รายงานอีก อยู่เวรบลาๆๆ และก็สอบosce caseไม่ผ่าน (เปนการสอบตกครั้งแรกและครั้งเดียว แต่ก้แก้ท้ายบลอคผ่านอยุ) และก้ได้ C+ แบบผ่านมาได้ไง แต่หลังจากผ่านช่วงนั้นก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
ข้อสอบที่ยากที่สุดในการเรียนคือ ped ปี 5 คือบั้บบบ ยากเว่อ ยากจริง แต่ก้ผ่านมาได้(จริงๆนะ)
การเปนext ไม่ค่อยเหนื่อยใจเท่าไร มีช่วงเวลาที่ดีๆเป็นส่วนมาก เจอพี่ๆน่ารักและใจดีอยู่เรื่อยๆเลย มีช่วงที่เหนื่อยๆคงเป็น med อุดร เยินจริงไม่มีสแตนอิน ทำ WW รับเคส ราวอจ. เจาะ abg ETT วนไปเรื่อยๆ ในวันอยู่เวรที่ต้องดู 3 ชั้น ตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึงตีสองแบบnon stop วันนั้น ETT เกือบ 10 ได้ เคสก้ไหลๆมาเรื่อยๆ จนช่วงประมาณ 4 ทุ่ม เคส UGIB มา นี่ซักประวัติไปร้องไห้ไป ไม่ได้เสียใจอะไรเลยนะ แต่มันเหนื่อยจนอยู่ๆน้ำตาก้ไหลออกมาเอง แบบขอกลับบ้านไปนอนเตียงนุ่มๆกอดแม่นานๆได้มั้ยย บางวันเคสมาตี 4 ละก้ทำ Noon เคสนั้นด้วย ถึงจะงานหยาบ โดนอจ.ว่ามากมาย แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเบย หัวตื้อและเบลอมากมาย ยิ้มรับทุกๆคน แล้วก้เดินพากายหยาบไปทำ ww ต่อจนเลิกงาน สิ่งดีดีที่med อุดรคือพี่ int พี่เจม เก่งและใจดีมาก ทำงานเร็วมาก ต้องแย่งพี่รับเคส ด้วย 555 และก้พี่กุ้กไก่ พี่โจ้ พี่ชมเพลิน ที่เจอกันตอนอยู่เวร อจ.staff ward ที่ใจดีมากๆ ช่วยทำ WW ด้วย และพี่ๆพยบในวอร์ดคือดีงาม mx ให้พร้อม อ่ะน้องหมอ order หน่อย น้องหมอใส่ทิ้วกัน น้องหมอพี่เอาชาร์ตที่เหลือแยกให้ตรงนี้นะ อยู่กัน 3 wk แต่สนิทมากเหมือนอยุมา3เดือน ถึงเหนื่อยกายแต่สังคมดีมากจริงๆ
สำหรับการเรียนต่อ เคยคิดว่าจะเป็นดมยา เพราะมันดูเท่ ดูแลairway ดูแลสิ่งสำคัญที่สุด แต่เพราะโชคชะตาหรืออะไรก้ตาม สุดท้าย ก้ได้มา fix ward เด็ก จนได้ ได้กลับบ้าน แต่ก้แอบเหงาๆ ไม่เจอใครเลย ต้องไปหาเพื่อนใหม่ ฮือๆ
สิ่งที่ได้จากการทำงาน คือ การเข้าใจคนอื่นๆว่าแต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง ยอมรับในความคิดของเขา ให้เกียรติเขา คิดดี ทำดี พูดดี มองโลกในแง่ดี อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ขอบคุณทุกๆคนที่ผ่านเข้ามา ที่ทำให้เราเติบโต เป็นของขวัญ เป็นบทเรียน
ปล. การได้ปลื้มใครคนนึงมันดีมากจริงๆ ดูสิ่งดีดีของเขาเป็นตัวอย่างและนำไปทำตาม รู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้เจอและรู้จักพี่นะคะ ถึงแม้ว่าจะไม่เจอแล้วแต่ก็จะไม่ลืมเลย ☺️
เรียนจบหมอแล้ว 6 ปี ใครบอกยาก นี่บอกเลยว่า โคดยากก ยากสำหรับการต้องท่องจำ เข้าใจ นำไปใช้ รวมถึงหน้าที่และความรับผิดชอบ การต้องมารพ.ก่อน 7 โมง อยู่เวร อ่านหนังสือ ทำ ww ปรับตัวทุกๆครั้งที่ขึ้น rotate ใหม่ๆ มันเหนื่อยนะ แต่เหนื่อยกายพักก็หาย : )
สิ่งที่ได้มากกว่าความรู้ คือ การได้เจอเพื่อนที่ตอนเรียนพรีคลินิคไม่เคยคุยกันเลย กลายมาเปนเพื่อนสนิทมากๆ ได้รู้จักพี่ๆmd38 39 และพี่เดนท์ที่เคยเห็นบ้าง แต่ไม่เคยรู้จัก ซึ่งพอได้รู้จักจริงๆแล้วพี่ๆน่ารักมากๆ สังคมที่เจอมันดีมากๆ ได้รู้จักมิตรภาพ การช่วยเหลือ การแบ่งปัน และน้ำใจที่มากมายของทุกๆคน (โดยเฉพาะเวลาที่งานหนักๆ ww เยอะๆ)
ช่วงที่รู้สึกไม่ชอบที่สุดใน 6 ปีคงจะเป็น med ปี4 เป็นช่วงที่ความรู้มากมายไหลเข้ามา แต่เราไม่สามารถเข้าใจหรือจำมันได้เลย รวมกับ WW ที่เยอะมากมาย รายงานอีก อยู่เวรบลาๆๆ และก็สอบosce caseไม่ผ่าน (เปนการสอบตกครั้งแรกและครั้งเดียว แต่ก้แก้ท้ายบลอคผ่านอยุ) และก้ได้ C+ แบบผ่านมาได้ไง แต่หลังจากผ่านช่วงนั้นก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
ข้อสอบที่ยากที่สุดในการเรียนคือ ped ปี 5 คือบั้บบบ ยากเว่อ ยากจริง แต่ก้ผ่านมาได้(จริงๆนะ)
การเปนext ไม่ค่อยเหนื่อยใจเท่าไร มีช่วงเวลาที่ดีๆเป็นส่วนมาก เจอพี่ๆน่ารักและใจดีอยู่เรื่อยๆเลย มีช่วงที่เหนื่อยๆคงเป็น med อุดร เยินจริงไม่มีสแตนอิน ทำ WW รับเคส ราวอจ. เจาะ abg ETT วนไปเรื่อยๆ ในวันอยู่เวรที่ต้องดู 3 ชั้น ตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึงตีสองแบบnon stop วันนั้น ETT เกือบ 10 ได้ เคสก้ไหลๆมาเรื่อยๆ จนช่วงประมาณ 4 ทุ่ม เคส UGIB มา นี่ซักประวัติไปร้องไห้ไป ไม่ได้เสียใจอะไรเลยนะ แต่มันเหนื่อยจนอยู่ๆน้ำตาก้ไหลออกมาเอง แบบขอกลับบ้านไปนอนเตียงนุ่มๆกอดแม่นานๆได้มั้ยย บางวันเคสมาตี 4 ละก้ทำ Noon เคสนั้นด้วย ถึงจะงานหยาบ โดนอจ.ว่ามากมาย แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเบย หัวตื้อและเบลอมากมาย ยิ้มรับทุกๆคน แล้วก้เดินพากายหยาบไปทำ ww ต่อจนเลิกงาน สิ่งดีดีที่med อุดรคือพี่ int พี่เจม เก่งและใจดีมาก ทำงานเร็วมาก ต้องแย่งพี่รับเคส ด้วย 555 และก้พี่กุ้กไก่ พี่โจ้ พี่ชมเพลิน ที่เจอกันตอนอยู่เวร อจ.staff ward ที่ใจดีมากๆ ช่วยทำ WW ด้วย และพี่ๆพยบในวอร์ดคือดีงาม mx ให้พร้อม อ่ะน้องหมอ order หน่อย น้องหมอใส่ทิ้วกัน น้องหมอพี่เอาชาร์ตที่เหลือแยกให้ตรงนี้นะ อยู่กัน 3 wk แต่สนิทมากเหมือนอยุมา3เดือน ถึงเหนื่อยกายแต่สังคมดีมากจริงๆ
สำหรับการเรียนต่อ เคยคิดว่าจะเป็นดมยา เพราะมันดูเท่ ดูแลairway ดูแลสิ่งสำคัญที่สุด แต่เพราะโชคชะตาหรืออะไรก้ตาม สุดท้าย ก้ได้มา fix ward เด็ก จนได้ ได้กลับบ้าน แต่ก้แอบเหงาๆ ไม่เจอใครเลย ต้องไปหาเพื่อนใหม่ ฮือๆ
สิ่งที่ได้จากการทำงาน คือ การเข้าใจคนอื่นๆว่าแต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง ยอมรับในความคิดของเขา ให้เกียรติเขา คิดดี ทำดี พูดดี มองโลกในแง่ดี อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ขอบคุณทุกๆคนที่ผ่านเข้ามา ที่ทำให้เราเติบโต เป็นของขวัญ เป็นบทเรียน
ปล. การได้ปลื้มใครคนนึงมันดีมากจริงๆ ดูสิ่งดีดีของเขาเป็นตัวอย่างและนำไปทำตาม รู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้เจอและรู้จักพี่นะคะ ถึงแม้ว่าจะไม่เจอแล้วแต่ก็จะไม่ลืมเลย ☺️
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น